Laparoskopowa operacja w nietrzymaniu wysiłkowym moczu

Znieczulenie: Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym.

Wprowadzenie narzędzi: Chirurg wykonuje kilka małych nacięć w jamie brzusznej (zazwyczaj 3-4), przez które wprowadza laparoskop oraz narzędzia chirurgiczne.

Ocena i korekcja: Chirurg ocenia struktury miednicy i dokonuje korekcji, która może obejmować wzmocnienie ścian pęcherza moczowego oraz cewki moczowej.

Implantacja siatki: W niektórych przypadkach stosuje się specjalne siatki lub materiały syntetyczne, które są umieszczane w celu wsparcia struktur podtrzymujących pęcherz moczowy i cewkę moczową. Siatka jest mocowana do ścian miednicy i innych struktur w celu stabilizacji.

Zamknięcie nacięć: Po zakończeniu operacji nacięcia są zamykane szwami, plastrami chirurgicznymi lub klejem tkankowym.

Nietrzymanie wysiłkowe moczu: Niewystarczająca poprawa objawów po leczeniu zachowawczym, takim jak fizjoterapia miednicy, leki czy zmiana stylu życia.

Osłabienie struktur podtrzymujących: Zdiagnozowane osłabienie mięśni i więzadeł miednicy, które prowadzi do nietrzymania moczu.

Wpływ na jakość życia: Znaczące pogorszenie jakości życia pacjentki z powodu objawów nietrzymania moczu.

Konsultacja: Pacjentka przechodzi dokładną ocenę medyczną, w tym wywiad medyczny i badania diagnostyczne, takie jak urodynamika, USG czy cystoskopia.

Rekonwalescencja: Pacjentki powinny unikać intensywnego wysiłku fizycznego i stosować się do zaleceń dotyczących odpoczynku i rekonwalescencji przez kilka tygodni.